Hoe sê 'n mens Labuschagne?

Op Labuschagne-pos het daar onlangs ‘n geselsie plaasgevind oor die uitspraak van van dié familienaam.

Prof Casper Labuschagne, Haren, Nederland het daarmee begin toe hy navraag daaroor gedoen het oor die Engelse uitspraak met die oog op ‘n publikasie wat hy en Herman Labuschagne beplan vir die Labuscaigne-jubileefees in die Paarl op 14 Mei 2011.

Die volgende is onder meer geskryf:

• Lappies Labuschagne: laboo-scha-nie. They (the English) cannot do the Afrikaans gutteral G sound. We pronounce it laboo-skag (ggggg sound) nie.

• Andrié Labuschagne [nee Brill]: Here in Canada they pronounce it: laboo-shane.

• Casper Labuschagne: Thank you for telling me what the pronunciation in Canada is. It is exactly what I expected! This is also what I heard in England, where I always introduce myself as Labooshane.

• Margaret Cantrell ( Martin): My grandmother is a Labuschagne and she pronounced it Labusky as the word “sky”. Her brother pronounced it Labushane. They were both English-speaking. They were both living in South Africa.

• Reina: Many years ago in the small towns they said Lawwerskaiing, but I think the right way is Labeschagne. The sch is said as sk, the g is the very clear gurgling sound gg and the ne as nie.

• Casper Labuschagne: I have published a story on my website about our French ancestors, in which I discuss the matter of the spelling and pronunciation of our surname. Here is the link:

http://www.labuschagne.nl/familie/familie.htm

• Izak Labuschagne:
In Durban: La Boo Shane;
In Bloemfontein: La ber skag nie;
In Northern Cape: L ber skaag;
In the Army 1979: La Bush kenei;
In the bedroom: Lub and squeeze me;
In the Cape Labe skein;
In Soweto: Die baas wat kan nie lag nie;
In SACP: La boer slain.

• Casper Labuschagne: Ek wonder of daar 'n ander naam in SA is wat so verknoei word as ons mooi Franse naam. Dit sal nie sommer met Cronjé, De Villiers of Le Roux gebeur nie.

• Martin Labuschagne: Ek stem saam dat ons naam verwring word deur die meeste Suid-Afrikaners. Miskien moet ons almal ‘n punt maak en versoek dat ons van van nou af uitge spreek word volgens die korrekte Franse uitspraak.

• Casper Labuschagne: Martin, dit is 'n lofwaardige voorneme, maar ek vrees dat dit 300 jaar sal duur voordat die Franse uitspraak sal seëvier. Maar dit is nooit te laat om 'n veldtog te begin nie. Maar ons moet daar beslis nie 'n strydpunt of twisappel van maak nie. Liewer stille diplomasie toepas. Elkeen in sy eie kring. Dit is nie 'n kwessie van aanstellery nie, maar 'n uiting van trou aan ons Franse wortels.Ek is afkomstig uit die Vrystaat waar ons in ons familie die Franse uitspraak behou het. Toe ek in die jare 1947-'52 in Pretoria studeer het, het ek my medestudente en die proffe maklik kon oortuig hoe ek my naam uitspreek en uitgespreek wil hê. En hulle het dit gerespekteer. Sedert ek in Nederland woon, kon ek ons familietradisie baie maklik voortsit, omdat niemand hier erflik belas is met die Suid-Afrikaanse Labbeskagnie-uitspraak nie. My ervaring deur die jare heen was dat mense dit 'n mooi naam vind. Hoe dikwels het ek nie by 'n eerste kennismaking gehoor nie: "Wat hebt u een prachtige naam, meneer!" of  "Wat een mooie naam!"

• Maryna: Die Amerikaners het `n groot probleem. Vir hulle is ons laaa-boes--kek-nieee. Ons het nie eers geweet dat dit ons naam was wat hulle uitgeroep het nie.

• Les Labuschagne: As ‘n Engelsprekende Labuskagne het ek ongeveer 18 jaar in die buiteland diens gedoen as SA diplomat in verskeie plekke. Daar het ek Labooshaine gebruik (“like champaigne”) Eerstens was dit makliker vir buitelanders (wat nie of Hollands, Arabiers, Joods of Skotte was. Hierdie klomp kan die “g” soos die boere uitspreek!). Buitelanders wat Frans magtig was het Labooshaine normal gevind. Toe ek onlangs in Frankryk was, het ek verskeie mense getoets en die uitspraak was Labooshanje. Persoonlik wens ek ons kan nou besluit, my keuse sou wees “labushanje” of selfs “labooskanje”.

• Coenraad Labuschagne: Oorlede Professor Benedictus Kok (Afrikaans/Nederlands aan die Universiteit van die Oranje Vrystaat in die sestiger jare en later Rektor) het my in sy klas tereg gewys toe ek hom aanvat oor die uitspraak van my van. Voor die hele klas het hy my gevra om "Champagne" in Afrikaans uit te spreek. Ek het hom geantwoord met "Sham pan je" en sy antwoord was: "PRESIES, nou waarom wil jy "La bu skag nie" wees? Ek kon nie verder redeneer nie! Hy was onversetlik in sy opinie dat die fonetiese korekte uitspraak "La bus kan je" is.

Maandbyeenkoms: Junie 2010

Ons volgende maandbyeenkoms is op 19 Junie 2010. Dit begin om 14:00.

Dit sal ‘n werkwinkel oor begraafplaasopnames wees. Aspekte wat ons sal behandel,sluit in die belangrikheid van sulke opnames. Heelwat mense besef  nie die noodsaaklikheid daarvan nie. Ons sal wys wat die waarde daarvan vir die genealoog is.

Verder sal ons die proses van optekening deurwerk: watter vorms nodig is vir die werk; watter "gereedskap" 'n mens daarheen moet saamneem; hoe die werk gedoen moet word; hoe die data verwerk moet word; wat met die data gedoen moet word; hoe die data aangewend word.

Lucas Rinken sal ‘n Powerpoint-aanbieding doen uit foto's van Gerard Marloth en John Stephens waarmee die huidige situasie aangedui sal word.

Klik hier vir inligting oor die vergaderplek en 'n straatkaart.

Dit sal ‘n baie nuttige en leersame werkswinkel wees.-- John Stephens.

Irene-konsentrasiekamp, 1901-1902

By Penny Evans, blog journalist

At our meeting of the West Gauteng branch of the GSSA on 15 May 2010 Marie van der Walt (left) spoke about the book she had written entitled “Irene konsentrasiekamp 1901-1902. Die verhaal van Maria Johanna Prinsloo (gebore Malan). Gebore 13.10.1866 Oorlede 16.7.1944”

Marie and her husband Jan van der Walt have lived in Irene for 45 years and for them the Irene Concentration Camp has been a link with the past. It was here that her husband’s grandmother, Maria Johanna (Miemie) Prinsloo and her six children had been sent during the Anglo Boer War.

Miemie had been widowed when her husband Hendrik Frederick Cornelis Prinsloo was killed in action at Spioenkop on 26 January 1900. Tragically, in the space of two weeks, Miemie had to endure the loss of three of her children who had taken ill. Her children were buried in the concentration camp graveyard.

Miemie, born Malan was thirty five years old when she wrote the first of 10 letters to family members outside the concentration camp. From these letters it is apparent that she was perceptive and an excellent communicator. She gave factual reports about a wide variety of activities and of conditions prevailing in the camp. She wrote about poverty, illness, deaths, burials, poor medical care, overpopulation and inadequate housing, about the cold, windy weather and the leaking tent.

She also wrote of her longing for her family, her home and farm. She was anxious about everyone’s well being.

Despite her own suffering she was able to care about others and be of support to them.
Her letters are witness to a woman of very strong faith and courage, who was able to thank The Lord for the blessings she had.

Through her letters, and in her own way, Miemie has helped to record a small part of our nation’s history. These letters have been handed over to the Heritage Foundation for safe keeping.

Marie van der Walt wrote this book as a tribute to the memory of this Prinsloo family.

Nalatigheid en vernielsug by argiewe

In ‘n onlangse gesprek oor op SAGEN oor die nalatigheid en vernielsug by Suid-Afrikaanse argiewe is onstellende voorbeelde genoem.

Isebelle Krauss skryf: ‘n Argivaris het ons vertel dat hulle ‘n persoon in hul leeskamer gekry het, ‘n redelik bekende genealoog wat ‘n register op die vloer gesit het, toe sy voet op die bladsy geplaas het om dit oop te hou om sodoende van bo af digitale foto’s te kan neem. Kan jy jou voorstel hoe die hele register, die rugbinding en die bros papier daardeur aangetas is?

Só hoor ‘n mens van

1. bladsye wat summier verwyder word uit registers -- sommer uitgeskeur of uitgesny word;
2. ander wat die registers rondgooi;
3. die bladsye plat druk en skeur;
4. penmerke los en
5. skryf op dokumente.

Annelie Els, Pretoria skryf: Ek is al `n hele aantal jare die fotograaf vir die eGGSA-webwerf en het al BAIE dinge by die Nasionale Argiewe gesien wat my hare laat rys het. Ek is geensins `n opgeleide argivaris nie, maar het respek vir enigiets wat oud is, maak nie saak wat dit is nie.

‘n Mens sou dink dat die persoon wat agter die toonbank by die TAB-biblioteek werk iets weet van bewaring van ou dokumente.

1. Ek het eendag aanskou hoe `n iemand een van die heel oudste boedels na die vrou agter die toonbank
   
   

Genealogiedag lei tot herontmoeting ná 60 jaar

Deur John Stephens,  mede-vise-voorsitter

Links is ‘n foto wat ‘n regstreekse uitvloeisel is van die genealogiedag op Klerksdorp op 17 April 2010. Dit was 'n herontmoeting tussen 'n neef en 'n niggie ná byna 60 jaar.

Dit het só gebeur:  net voordat ons voorsitter, Lucas Rinken, sy databasis en projektor daardie middag net na 15.00 wou afskakel, kom sit daar twee dames voor hom. Kan hy asseblief kyk wat hy op e-SAGI van die Camphers van Wolwespruit het, was hul versoek. Ek was langs hom en besef dat ek hier met eie familie te doen het. Dit blyk by navraag toe dat dié twee Martha Margaretha (Martie) CAMPHER en haar dogter Maggie le Grange is. Hulle was ook inwoners van die familieplaas, Wolwespruit, waar my ma skool gegaan het en my ouma gewoon het.

Newsletter: May 2010

Neels Coertse's latest newsletter of the branch is published below. Click on "Full Screen" underneath to enlarge it.  Please be patient while it is loading.
Wes-Gauteng-nuusbrief 2010-05

Handige skakels

SA GENEALOGIE GESPREKSFORUM

SA GENEALOGIE-WEBTUISTE

DIE GENEALOGIESE GENOOTSKAP VAN SUID-AFRIKA (GGSA)

ELEKTRONIESE TAK VAN DIE GENEALOGIESE GENOOTSKAP VAN SA (eGGSA)

DIE GENEALOGIESE INSTITUUT VAN SA (GISA)

NATIONAL AUTOMATED ARCHIVAL INFORMATION RETRIEVAL SYSYTEM (NAAIRS)

ELEKTRONIESE TELEFOONGIDS

FAMILY SEARCH AT THE CHURCH OF JESUS CHRIST OF LATTER-DAY SAINTS (LDS)

e-GGSA-SKAKELS

HUNTING THE COETSEES AND THE COETZEES

Wes-Kaap stal uit

Die Wes-Kaaptak van die GGSA het die afgelope naweek aan die stokperdjieskou by die Hoërskool Hermanus deelgeneem. Vanjaar het die Nasionale Argief in Kaapstad by hulle aangesluit en 'n stalletjie saam opgestel en beman.